17 Aralık 2008 Çarşamba

sade bir sadece..

neden sessizleşir git gide etraf..ya da sessizleşen aslında biz miyiz..niye farkederken karmaşıklaşırız başta..niye var olmak isterken iyice yok oluruz..niye her gece birinin daha olmadığı bir gecedir.. niye gitmek isterken daha çok kalırız..niye sevemeyiz..niye öldürürüz her daim herkesi en başta da kendimizi..

içimde öyle çok soru var ki..5 dakika önce "tamam bu böyledir" derken 5 dakika sonra o düşüncem tepetaklak olmuş..bilemiyorum..tam, tam değil her şey..ama takmıyorum çok fazla bu durumu..alışmaya başlıyor insan..

bu güne kadar nereye sahip oldunuz..ben hiçbir şeye bu yüzdendir ki kendimi hiçbir yere ait hissedemedim.. "nerelisin" bunun cevabını verirken o birkaç saniyelik dilmde ne çok şey geçer aklıma..bugüne kadar nerelerde yaşamışsam o an hangisi yakın geliyorsa içime "şuralıyım".. bir insan nasıl bugüne kadar bir yere ait hissedemz kendini bilemiyorum..ama hissettiğim buysa bu kadardır..

geçmiş..adı üstünde geçmiş yitip gitmiş..kim kaldı ki ne kaldı ki.."unutmam bu anı" dediğim anları anımsayabiliyor muyum..insan bu duruma şaşırmalı mı ya da ne hissetmeli..

kimse yoksa içimizde.ne kadar yalnızız aslında..kabulleniyor muyuz ki bunu..niye bu kadar ses varken yalnızız..